وقتی صحبت از قدمت می شود ذهن انسان سمت کهنگی و فرسودگی می رود؛
اگر بخواهیم از ابتدای تاریخ بررسی کنیم، باید برگردیم به دوران کاروانسراها که پذیرای میهمانان بودند. اما ما با هتل ها سروکار داریم و می خواهیم به بررسی قدیمی ترین هتل مشهد یعنی هتل پارس بپردازیم.
از اولین و قدیمی ترین هتل های مشهد هتل پارس می باشد که در خیابان امام خمینی یا همان ارگ سابق، روبروی باغ ملی واقع شده است.

در زمان های قدیم که اسم این هتل بر سر زبان ها بود، با 10 کارگر و 16 اتاق با اسباب و اثاثیه مدرن به کار خود مشغول بود و البته با کرایه ای بین 12 تا 30 ریال برای هر مسافر و زائر؛

در زمینه گردشگری و هتلداری داشتن اطلاعات قدیمی و بروز خیلی مهم و ضروری می باشد.

جالب اینجاست که

این هتل (هتل تاریخی پارس مشهد) هم چنان نیز به فعالیت خود ادامه داده است اما نه با همان کیفیت سابق.

تاریخچه هتل پارس

• ساخته شده در سال 1316 شمسی
• در ابتدای دوران قاجار
• سازنده بنا : یک معمار روس
• سبک بنا : به سبک روسی
• نخستین مالک بنا : شخصی یهودی به نام امین اف
• مالکیت : دارای مالکیت شخصی
• چند سال بعد از ساخت فروش به : آقای مجاور توسی
• تبدیل شدن هتل به ستاد فرماندهی روس ها در سال 1320
• سال 1355 : انتخاب این هتل به عنوان محل برگزاری از میهمانان دومین جشنواره توس
• سرقفلی هتل در اختیار : آقای مجاور توسی
• فاصله تقریبی با وسیله نقلیه تا حرم : 15 دقیقه

توضیحاتی در رابطه با ساختمان و نمای هتل

پس از گذشت چندین سال، سردر این هتل دستخوش تغییر گشته و نوسازی شده است؛
در طبقه دوم این بنا، پنجره های چوبی قدیم را تغییر داده اند به پنجره های فلزی نوساز که دارای تزئینات نقش برجسته سفالی همراه طرح های دلنشین ایرانی دربردارنده نقش های گیاهی-حیوانی می باشد.
دارای دودکش های ستونی می باشد و هم چنین ناودان های فلزی ، نمای ساختمان کاملا قرینه می باشد.

در بدنه هتل پارس به دلیل گذشت زمان تعمیرات مختصری صورت گرفته است مانند مرمت نماهای ساختمان؛
عایق پشت بام به دلیل فرسئدگی که دارد باعث نفوذ رطوبت به بدنه و سقف شده است.

برخی از گردشگران و زائرینی که به دنبال سفرهای خاطره انگیز و نوستالژیک هستند ترجیحشان بر این است که به جای انتخاب هتل های 5 ستاره و لوکس، هتل های تاریخی و برخی مسافرخانه های کهن را برگزینند.

اگر به زمان های دورتر برویم خواهیم دید که هتل ها در آن زمان اینگونه نبودند و فقط کاروانسراهایی بودند در مسیر راه مسافران که برای استراحت و جای خواب و محلی برای استراحت چارپایانشان مناسب بودند.